یا نفس من بعد الحسین هونی وبعده لا کنت ان تکونی هذا الحسین وارد المنون و تشـــربین بارد المعین
تا لله ما هذا فعال دینی


است و باری بدانید که دنیا جز متاع فریب و غرور چیزی نیست. این را بدانید تا هرگز برآنچه از دست شمارود دلتنگ نشوید و بهآنچه بشمارسد مغرور و دلشاد نگردید و خدادوستدار هیچ متکبر خودستائی نیست.
اوست خدائی که رسولش(محمدمصطفی صل الله علیه وال وسلم) را به هدایت خلق و(ابلاغ) دین حق فرستاد تا او را هرچندکافران مشرک خوش ندارند برهمة ادیان عالم غالب گرداند.ای اهل ایمان آیا شمارا به تجارتی سودمند که شمارااز عذاب دردناک آخرت نجات بخشد دلالت کنم؟آن تجارت این است که به خدا و رسولش ایمان آورید و به مال و جان در راه خدا جهاد کنید این کار از هر تجارت اگر دانا باشید بهتر است.
الا ای اهل ایمان هرگز قومی را که خدا برآنان غضب کرده(یعنی جهودان)یار و دوستدار خود مگیرید که آنها از عالم آخرت بکلی مایوسند چنانکه کافران از اهل قبور نومیدند.
ای کسانی که ایمان آورده اید هرگاه شما را برای نماز روز جمعه بخوانند فی الحال(درهرحالی)بذکر خدا بشتابید و کسب و تجارت را رها کنید که این نماز جمعه از هر تجارت سودمندی اگر بدانید برای شما بهتر خواهد بود.این مردم ضعیف الایمان چون تجارتی یا لهو وبازیچه ای ببینند بدان شتابند وترادر نماز تنها گذارند ایرسول بگو به خلق که آنچه نزدخداست یعنی ثواب آخرت و بهشت اَبَد بسیار برای شما از لهو و تجارتهای دنیا بهتر است و خدا بهترین روزی دهندة خلایق است.
الا ای اهل ایمان مبادا هرگز مال و فرزندانتان شمارا از یادخدا غافل سازد و کسانی که به امور دنیا از یادخداغافل شوند آنها به حقیقت زیانکاران عالمند.
الا ای اهل ایمان بدانید که زنان و فرزندان شما هم برخی که شما را از اطاعت و جهاد و حجرت در دین بازدارند دشمن شما هستند از آنان حذر کنید و دل از محبتشان بَرکَنید و اگر از عقاب آن ها پس از توبه آنان عفو وآمرزش و چشم پوشی کنید خدا هم در حق شما بسیار آمرزنده و مهربان است به حقیقت اموال شما اسباب فتنه و امتحان شما هستند(چندان دل به آن ها نبندید) و بدانید نزد خدا اجر عظیم بهشت ابد خواهد بود.اگر به بندگان محتاج خدا قرض نیکو(قرض الحسنه یا صدقه) دهید خدا برای شما چندین برابر گرداند و هم از گناه شما درگذرد و خدابرشکرواحسان خلق نیکو پاداش دهنده و برگناهانش بسیار بردبار است.
هر کس از خدابترسد(یعنی گناه و معصیت نکند و خدارا ناظر براعمالش ببیند)خدا گناهانش بپوشد و او را پاداش بزرگ( بهشت ابد) عطا کند.
الا ای مؤمنان به درگاه خدا توبة نصوح(با خلوص و دوام)کنید باشد که خدا گناهانتان مستور و محوگرداندوشمارا در باغ های بهشتی که زیر درختهایش نهرها جاری است داخل کند.درآنروزی که خداوند پیغمبر خود و گرویدگان به او را ذلیل نسازد بلکه عزیز و سرافراز سازد در آنروز نور ایمان و عبادت آنها در پیش رو و سمت راست میرود(وراه بهشتشان می نماید) و در آنحال(به شوق و نشاط)گویند پروردگارا تونور ما را به سرحدکمال رسان و مارا به لطف و کرمت ببخش که تنها تو برهرچیز توانایی.
ای رسول ما به کافران بگو: بدیدة تامل بنگرید که اگر آب که مایة زندگانی شماست صحبگاهی همه بزمین فرو رود( جزخدا )کیست که باز آب گوارا را برای شما پدید آورد؟
کافران و سست ایمانان دایم عیبجوئی و سخن چینی می کنند و خلق را هر چه بتوانند از خیروسعادت(ایمان)بازمیدارند و بظلم وبدکاری می کوشند با این همه(عیب باز)متکّبرند و خشن با آنکه حرامزاده و بی اصل و نسبند(پیروچنین مردمی)برای اینکه مال و فرزندان بسیار دارند نباید شد چون آیات مارا براوتلاوت کنند گوید این سخنان افسانه پیشینیان است.

سوره قلم:
وَإِن يَكَادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿51﴾ وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ ﴿52﴾ ای پیغمبر و آنان كه كافر شدند چون قرآن را شنيدند چيزى نمانده بود كه تو را چشم بزنند و مى‏گفتند او واقعا ديوانه‏اى است. و حال آنكه [قرآن] جز پند و اندرز برای عالمیان نیست.
آن کس که کتاب عملش بدست چپ دهند(باکمال شرمندگی و اندوه) گوید ای کاش مرگ مرا از چنگ این غصّه و غذاب نجات می دادی(ای داد که)مال و ثروت من امروز به فریاد من نرسید و همه قدرت وحشمتم محو ونابود گردید(وخطاب قهر رسد)که اورابگیرید و درغُل وزنجیر کشید تا بازش به دوزخ درافکنید آنگاه بزنجیری که طولش هفتاد زارع است (به آتش)درکشید که او(ازکفروعناد)بخدای بزرگ ایمان نیاورده وهرگز مسکینی را بر سفرة طعام خود برغبت نخوانده است.
کافران وناشکران چون مال و خیری به او رسد بخل ورزد و منع احسان نماید مگر نماز گزاران حقیقی آنان که روز قیامت وجزا را تصدیق کنند و آنان که از قهر و عذاب خدای خویش سخت ترسانند که از عذاب خدا هیچکس ایمن نتواند بود و آنان که اندام خود را از شهوترانی نگاه می دارند(حجاب دارند)
کافران می دانند که ما آنها را از چه نطفه پستی (به خاطر پدر مادرشان و اعمالشان و مالشان)آفریدیم باز به پروردگار خود ایمان نمی آورند و به کفر می شتابند به خدای مشرق و مغرب ها ما قادریم که آن ها را نابود سازیم وخلق بهتری بیافرینیم و هرگز هیچ کس به قدرت برما سبقت نخواهد یافت.پس ای رسول تو آنان را به کفر خود بازگذار کهبازیچه دنیا باشند و به روزی که عذاب انان نزدیک می باشد روبرو شوند آن روزی که به سرعت سراز قبرها برآورده و به سوی بتها و نتیجة پرستش غیرخدا می شتابند در حالی که چشمهایشان(از هول و وحشت قیامت) به خوارفروافتاده و ذلّت کفروعصیان برآنها احاطه کرده این همان روزی است که رسولان حق به آنها وعده دادند.
آنگاه آنان را آشکاروغنی خواندم و در خلوت و پنهانی خواندم(به هیچوجه اثری نکرد)باز گفتم ای مردم به درگاه خدای خود توبه کنید و آمرزش طلبید که او بسیار خدای آمرزنده ای است تا باران آسمان را بر شما (پس از خشکسالی) فراوان نازل کند.چرا شما مردم خدای را به عظمت و وقار یاد نمی کنید؟حال آنکه اوشما را به انواع خلقت و اطوار گوناگون بیافرید.
البته نماز شب و دعای سحر بهترین شاهد اخلاص و صفای قلب و دعوی صدق ایمان است. دائم در شب و روز نام خدا را یاد کن و به کلی از غیر او علاقه ببُر و به او پرداز(که بی انقطاع از خلق اتصال به حق میسر نگردد) همان خدای مشرق و مغرب عالم که جز او هیچ خدایی نیست او را برخود وکیل و نگهبان اختیار کن و برطعن و یاوه گویی کافران و مکذبان صبور باش و به طرزی نیکو(که مقتضای مدارا و حلم و بزرگواری است) از آنان دوری گزین.
سؤال می کنند از احوال دوزخیان گنه کار که شما را چه عمل به عذاب دوزخ درافکند؟آنان جواب دهند که ما از نمازگزاران نبودیم مسکین و یتیمی و فقیری را طعام وصدقه ای ندادیم و ما با اهل باطل به بطالت پرداختیم و ما روز جزا را تکذیب کردیم تا آنکه به مرگ یقین به قیامت یافتیم پس در آنروز شفاعت شفیعان یعنی انبیاء و اولیاء در حق انان هیچ پذیرفته نشود.
آيا انسان مى‏پندارد كه هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهيم كرد. آرى قادريم كه حتى خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب كنيم. انسان شك در معاد ندارد بلكه او مى‏خواهد آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قيامت در تمام عمر گناه كند. از اين‏رو مى‏پرسد قيامت كى خواهد بود. بگو در آن هنگام كه چشمها از شدت وحشت به گردش در آيد. و ماه بى‏نور گردد. و خورشيد و ماه يك جا جمع شوند. آن روز انسان مى‏گويد راه فرار كجاست؟هرگز چنين نيست راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد. آن روز قرارگاه نهايى تنها بسوى پروردگار تو است. و در آن روز انسان را از تمام كارهايى كه از پيش يا پس فرستاده آگاه مى‏كنند. بلكه انسان خودش از وضع خود آگاه است.
آيا انسان گمان مى‏كند بى‏هدف رها مى‏شود. آيا او نطفه‏اى از منى كه در رحم ريخته مى‏شود نبود. سپس بصورت خون‏بسته در آمد و خداوند او را آفريد و موزون ساخت. و از او دو زوج مرد و زن آفريد. آيا چنين كسى قادر نيست كه مردگان را زنده كند.
در آن [بهشت] بر تختها[ى خويش] تكيه زنند در آنجا نه آفتابى بينند و نه سرمايى. و سايه‏ها[ى درختان] به آنان نزديك است و ميوه‏هايش [براى چيدن] رام. و ظروف سيمين و جامهاى بلورين پيرامون آنان گردانده مى‏شود. جامهايى از سيم كه درست به اندازه [و با كمال ظرافت] آنها را از كار در آورده‏اند. و در آنجا از جامى كه آميزه زنجبيل دارد به آنان مى‏نوشانند. از چشمه‏اى در آنجا كه سلسبيل ناميده مى‏شود. و بر گرد آنان پسرانى جاودانى مى‏گردند چون آنها را ببينى گويى كه مرواريدهايى پراكنده‏اند. و چون بدانجا نگرى [سرزمينى از] نعمت و كشورى پهناور مى‏بينى. [بهشتيان را] جامه‏هاى ابريشمى سبز و ديباى ستبر در بر است و پيرايه آنان دستبندهاى سيمين است و پروردگارشان باده‏اى پاك به آنان مى‏نوشاند. اين [پاداش] براى شماست و كوشش شما مقبول افتاده است.
[اى كافران] بخوريد و اندكى برخوردار شويد كه شما گناهكاريد. [ولى] آن روز واى بر تكذيب‏كنندگان. و چون به آنان گفته شود ركوع كنيد به ركوع نمى‏روند. آن روز واى بر تكذيب‏كنندگان. پس به كدامين سخن پس از [قرآن] ايمان مى‏آورند.
ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم روزى كه آدمى آنچه را با دست‏خويش پيش فرستاده است بنگرد و كافر گويد كاش من خاك بودم.
سوگند به فرشتگانى كه [از كافران] به سختى جان ستانند. و به فرشتگانى كه جان [مؤمنان] را به آرامى گيرند. و به فرشتگانى كه [در درياى بى‏مانند] شناكنان شناورند. اما هر كه طغيان كرد. و زندگى پست دنيا را برگزيد. پس جايگاه او همان آتش است. و اما كسى كه از ايستادن در برابر پروردگارش هراسيد و نفس خود را از هوس باز داشت. پس جايگاه او همان بهشت است.
پس چون فرياد گوش‏خراش دررسد. روزى كه آدمى از برادرش. و از مادرش و پدرش. و از همسرش و پسرانش مى‏گريزد. در آن روز هر كسى از آنان را كارى است كه او را به خود مشغول مى‏دارد. در آن روز چهره‏هايى درخشانند. خندان [و] شادانند. و در آن روز چهره‏هايى است كه بر آنها غبار نشسته. [و] آنها را تاريكى پوشانده است. آنان همان كافران بدكارند.